Η τέχνη της αγιογραφίας ξεκινάει με την επιλογή του κατάλληλου ξύλου. Χρησιμοποιώ μασίφ ξύλα από λεύκα, καστανιά, βελανιδιά, καρυδιά, φλαμούρι, οξιά ή συνθετικά ξύλα όπως κόντρα πλακέ θαλάσσης άριστης ποιότητας. Στη συνέχεια το περνάω με κατάλληλο προϊόν πρόληψης για ξυλοφάγα έντομα (σαράκι).
Η επόμενη φάση της προετοιμασίας έχει να κάνει με τη σταθεροποίηση και τον περιορισμό της απορροφητικότητάς του ξύλου. Κολλάω ένα κομμάτι γάζα στην επιφάνεια που θα αγιογραφήσω συνήθως βαμβακερή, λινή ή λινάτσα με κόλλα ζωικής προέλευσης ή και συνθετική. Στοκάρω στη συνέχεια την επιφάνεια και την τρίβω με διαφορετικά γυαλόχαρτα ώστε να δημιουργήσω ένα λείο υπόστρωμα χωρίς πόρους, για να δεχθεί το χρύσωμα και την αγιογράφηση.
Επιλέγεται έναν από τους δύο τρόπους χρυσώματος, ανάλογα με το αποτέλεσμα που θέλω να δώσω στην εικόνα μου, κολλητό χρυσό ή στιλβωτό. Η διαδικασία και τα υλικά ανάμεσα στους δύο τρόπους είναι διαφορετικά. Με το κολλητό χρυσό έχουμε ένα πιο ματ αποτέλεσμα (πιο «ήσυχο» θα το έλεγε κανείς) ενώ με το στιλβωτό είναι έντονα γυαλιστερό, σαν καθρέφτης.
Πλέον έχουμε φτάσει στο στάδιο της αγιογραφίας. Όπως οι παλιοί βυζαντινοί αγιογράφοι, χρησιμοποιούσαν χρώματα σε σκόνη με συνδετικό υλικό τον κρόκο αυγού, γνωστά σαν αυγοτέμπερα, έτσι κι εγώ ακολουθώ την παράδοση.
Στο τέλος περνάω βερνίκι που θα δώσει το τελικό αποτέλεσμα. Σκοπός του βερνικιού είναι να δημιουργήσει ένα προστατευτικό στρώμα που θα διατηρήσει την εικόνα στο πέρασμα των χρόνων.